Świat nacisnął STOP!

DZIEŃ DOBRY! DOBRY WIECZÓR!

 Jak się czujecie? Jak znosicie czas izolacji?  Co was wkurza? I w ogóle jak się macie?!

Ale pytania zadaję… wiadomo, że łatwo nie jest. Lubię was, stąd moje pytania. Świat nacisnął STOP.

Dawno pisałam tutaj, wiem. Ze zdrowiem moim i bliskich jest ok. Trochę gorzej z różnymi myślami i z czasem, ale jakoś gra.

Stała zdalna praca to jednak duuużo większy mozół.

Jestem przyzwyczajona do zdalnej pracy od kilku lat, ale teraz jest jednak inaczej. Nie ma naszych cotygodniowych spotkań, uzgodnień, pięknej różnicy zdań, niby- kłótni, a przy tym fajnego pogadania „na żywo” o życiu. Nierealność  bezczelnie wkroczyła nam  razem z koronawirusem.

Wiem, sporo osób pracuje normalnie w miejscu pracy – inaczej się nie daje. Mus to mus. Inaczej w Polsce nie dałoby się żyć. Wielkie podziękowania dla nich. To jasne, ale tęsknię za „moimi” ludźmi.

Za inteligentnie i zabawnie uszczypliwą Izą, wiecznie niedospanym Marcinem (maluch w domu), super punktualną Anką,  uśmiechniętym Jankiem, ugodową Alicją,  za przemiłą acz surową  panią Krysią i paroma innymi cudnymi „ludziami”. Imiona zmienione, bo podobno tak trzeba.

Stęskniłam się za naszym wielkim stołem przy którym jak z worka obfitości sypią się pomysły, ale też  kłócimy się czasami całkiem ostro, popijając naprawdę super kawę. I tej kawy i tego intelektualnego niby-kłócenia się brakuje jak diabli. Wiem, że nie tylko mnie.

Piękne różnienie się – tak być musi dla dobra nieomal wszelakiego, a głównie dla tekstów i ludzi, którzy je czytają. Jest ok.!

W domu jest w porządku z wyjątkiem tej tęsknoty można przeżyć. Można? Nie ma innego wyjścia – tak trzeba, bo z koronawirusem nie ma żadnych żartów, ani ustępstw.

Na szczęście nikt w naszym bloku nie wpadł na koszmarny pomysł, aby w czasie pandemii robić remont. Są i tacy można o tym przeczytać :   można tutaj poczytać

Co na późne popołudnie, albo wczesny wieczór, po pracy?

O tym nie należy zapominać – coś się nam miłego należy. Dla nas (słuchamy razem z mężem) muzyka i pogaduchy, czasami serial na Netflixie. Często jazz, rap, albo coś innego co nas nieco „odrzuci” od tej smętnej i bardzo poważnej codzienności.

Do muzyki popijamy jakieś miłe wino, albo kakao – ma dobry magnez, który ponoć uspokaja nerwy – a to teraz ma znaczenie.

Zapraszam do posłuchania – Tomasz Stańko i Krzysztof Komeda – piękne połączenie, „LITANIA”.

Jakie wino… oczywiście to, które lubimy. Zawsze takie, ale warto też spróbować inne.

Trochę mnie już znacie i wiecie, że lubię wina z Toskanii, najchętniej czerwone, wytrawne, ale nie tylko. Może skusicie się na słynne wino toskańskie  – Vino Nobile di Montepulciano – podobno zachwycali się nim kiedyś arystokraci, poeci i… papieże (można zamówić online). Rozsławiło piękną Toskanię i jej inne wina. Jest naprawdę świetne, eleganckie w smaku, sączy się je z przyjemnością. Lubię z gorzką czekoladą, albo z czymś bardziej konkretnym – co kto lubi i akurat ma w domu.

Może lubicie hiszpańskie wina np. czerwone, albo białe Castro Regio – świetne, stołowe wino – naprawdę bardzo dobre, niedrogie, ale pysznie się go popija. To wino można zamówić w winiarni, online Marka Kondrata. Moim zdaniem warto.

Oba wina, do lekkiej kolacji, super pasują!  Są znakomite także do upieczonego, dobrego chleba np. biesiadnego. Chleb piekę na patelni, kromkę lekko skrapiam ulubionym, smakowym olejem, albo oliwą – można dodać odrobinę czosnku, leciutko posypuję grubą solą. Chwilę smażę po obu stronach i gotowe – pycha!

To na odwagę , bo chyba jej potrzebujemy – świetny tekst, zapraszam!

Bądźcie zdrowi i na ile to możliwe weseli!

Jeszcze będzie przepięknie! Jeszcze będzie normalnie!